تشخیص بیماری لوپوس کار دشواری است زیرا علائم متنوع در طیف گسترده ای وجود دارند و این علائم در هر فرد با دیگری فرق دارد.
ریزش مو یکی از علائمی است که در بیماری لوپوس پوستی مشاهده می‌شود. این علامت به علت آسیبی است که به پوست وارد می‌شود.
طبق اطلاعاتی که خانه ارجاع ژنتیک منتشر کرده است: یک تئوری مرتبط با مرگ سلول ها در خصوص لوپوس وجود دارد؛ آن هم فرآیندی طبیعی است که در طی آن، بدن سلول های جدیدی تولید می کند و سلول های مرده بر جا می گذارد.
همین طور این بیماری در بین خانم های اسپانیایی، آسیایی و آمریکایی بومی بیشتر رایج است.
اگر پزشک مشکوک به این باشد که لوپوس بر روی ریه‌ها یا قلب اثر بگذارد، ممکن است موراد زیر را پیشنهاد دهد:
سیستم ایمنی فردی که این وضعیت خود ایمنی را ( لوپوس) دارد، قادر به شناسایی مواد ناخواسته یا آنتی ژن ها با بافت های سالم نیست.
پریکاردیتیس یا پلورزی: به شرایطی گفته می شود که التهاب بر لوله های اطراف قلب (پریکاردیتس) یا ریه ها (پلورزی) تاثیر بگذارد.
بیماری لوپوس به بافت مغز نیز آسیب می‌‌رساند. به همین دلیل بیماران از درد در ناحیه سر، گیجی و تغییر خلق و خو رنج می‌برند.
این جراحت ها با گذشت چندین هفته، برطرف می شوند. البته برخی از کودکان به صورت ارثی گرفتگی قلب دارند؛ یعنی در این حالت قلب کودک نمی تواند فعالیت های عادی و ریتمی پمپ کردن خون را تنظیم کند.
این اتفاق اصطلاحاً ” آنتروپاتی از بیماری لوپوس در بچه ها دست دهنده پروتئین ” نامیده می شود. این شرایط باعث اسهال می شود و میزان جذب مواد مغذی را کاهش می دهد.
داروهای ضد مالاریا داروهایی هستند که معمولاً برای درمان مالاریا استفاده می‌شوند.
لوپوس در حدود نه برابر در زنان نسبت به مردان شایع تر است.
دانشمندان بعضی از ژن های خاصی را شناسایی کرده اند که در پیشرفت لوپوس نقش دارند؛ اما امروزه شواهد کافی مبنی بر اینکه خود ژن ها باعث بیماری می شوند، وجود ندارد.
عوامل ژنتیکی توضیح می دهند که چرا افراد زیر، در معرض خطر ابتلا به لوپوس هستند: